OUDKARSPEL – Trots en teleurstelling. Het zijn twee gevoelens die ver uit elkaar staan, maar bij Jan Kramer toch samenkomen nu hij bezig is aan zijn (voorlopig) laatste jaar als voetbaltrainer. Enerzijds trots op de vele hoogtepunten, maar teleurgesteld over de manier waarop het eindigt.

Het zal wennen worden voor Jan Kramer als hij zich volgend seizoen niet meer druk hoeft te maken over de invulling van de training of wie er het best in de basis kan beginnen. Na 33 jaar geen wedstrijdbesprekingen en coaching meer. Wanneer hij een sportcomplex betreed kan hij gewoon ontspannen voetbal kijken. ‘Of het dan niet teveel gaat kriebelen? Dat moet blijken. Het kan dat ik na twee à drie maanden merk dat dit hem niet is, maar dat zal ik moeten ervaren. Voor nu ga ik er een jaar uit. Dat is ook goed omdat ik het druk heb met mijn werk’, zegt Jan Kramer. Eens ergens kijken zonder het vak als voetbaltrainer, maar gewoon als liefhebber. Dat was de gedachte die bij de Langedijker opkwam. Nog eventjes en dan heeft Kramer tijd om andere dingen te doen. ‘Ergens anders voetbal kijken of lekker met het gezin er op uit. Heel eerlijk: ik kijk er wel naar uit als het straks af is.’

Dat het medio mei, mits er geen nacompetitie gespeeld hoeft te worden, klaar is voor de coach heeft te maken met de veranderingen in het hedendaagse voetbal. ‘Enerzijds omdat ik heel druk ben met mijn bedrijf en ik daar veel energie in wil en moet steken. Anderzijds omdat ik merk dat de ambitie die Dick en ik hebben niet strookt met de hedendaagse mentaliteit en instelling in het voetbal. Overal zie je dat het in stand houden van tweede elftallen steeds moeilijker wordt en dat jeugd eerder stopt. Dat als jongens teleurgesteld zijn omdat ze wissel staan ze dreigen te stoppen. Daar waar vroeger iemand juist heel graag op de bank in het eerste wilde zitten, willen ze nu liever in hun eigen team spelen. Daar merk je dat mentaliteit en passie voor het voetbal is veranderd. Dat is jammer, maar dat is nou eenmaal zo.’

Veranderingen
Twintig jaar jeugdtrainer, acht seizoenen LSVV 1 en vijf seizoenen DTS. De CV van Jan Kramer is inmiddels aardig gevuld. ‘Eigenlijk vanaf de dag dat Dick Vennink en ik het samen gingen doen ging het goed.’ Driemaal vierde het duo een kampioenschap, zesmaal werd de nacompetitie gehaald en achtmaal werd de Zuurkoolcup gewonnen. De vele jeugdspelers die onder zijn leiding debuteerden bij LSVV en DTS kunnen ook zeker als hoogtepunt worden gezien.

Waar er veelal successen werden gevierd maakt het duo nu een teleurstellend laatste jaar door. Meerdere oorzaken (spelers vertrokken of raakten geblesseerd en de club gaat volgend seizoen verder als zaterdagvereniging) zijn aan te voeren voor de huidige situatie, maar feit blijft dat er op een mooiere manier kon worden afgesloten. ‘Je staat onderaan en voetbalt in feite nergens meer om. Dat is best wel moeilijk en ik heb gerust wel momenten gehad in de afgelopen maanden dat ik me afvraag waar ik het nog voor doe. Daarentegen ben ik wel heel blij dat onze jongens en deze groep waar we het mee doen met elkaar en met ons proberen er het beste van te maken’, vervolgt Kramer, bij wie ook zeker de motivatie zichtbaar is. ‘Die jongens kunnen ook met zijn allen de kop in de wind gooien en denken het maakt niet meer uit. Gelukkig is dat op zondag bij de wedstrijden absoluut niet het geval. Dat het zo loopt doet zeer en vreet aan je. Ik was een echte hobbytrainer, maar ik merk dat het laatste jaar de hobby heel af en toe een beetje werken wordt. Dat het op een gegeven moment meer energie kost dan dat het opleverde. Daar heb ik wel over nagedacht. Als ik zie hoe die groep, die in feite nergens meer voor speelt, er nog zoveel energie in stopt dan geeft het mij energie om het positief af te sluiten.’ De inzet leverde in de afgelopen maanden een overwinning tegen Bergen en een zwaarbevochten gelijkspel tegen Purmerend op. ‘Puur op karakter. Dat zegt iets over de groep die er nu staat.’

Hoogtepunten
Het is natuurlijk het mooiste om op je hoogtepunt te stoppen. Dat het niet niet gebeurt doet de betere jaren niet zomaar vergeten. ‘Het voelde in eerste instantie als een enorme teleurstelling want ik wil na 33 jaar geen afscheid nemen op de laatste plaats, maar de jongens bij DTS laten ons niet in de steek en dat waardeer ik enorm. We hebben vele prijzen gewonnen. Dat is ook weer de trots die we moeten hebben dat we met LSVV en DTS alles hebben kunnen winnen.’ Hoe het huidige seizoen ook eindigt, als Jan Kramer en Dick Vennink over enkele weken klaar zijn kunnen beiden door de voordeur naar buiten. En terugdenken aan de vele hoogtepunten.

Fotografie: Ilona Kistemaker-Koenders