ZAANDIJK/ALKMAAR – Komende zaterdag 23 juni staan The Pilgrims in Podium Victorie. De band die in de jaren ’90 furore maakte met hits als White Men, Can’t Resist, No Time, en Heaven stond indertijd op alle grote festivals en podia in binnen- en buitenland. Wij zochten leadzanger Reniet Vrieze op in de Raw-studio te Zaandijk om te praten over de come-back.

Want behalve de terugkeer, die een jaar geleden al is ingezet met een thuisconcert in het Zaantheater gevolgd door optredens in o.a. De Doelen te Rotterdam en Caprera Bloemendaal, is er ook een nieuw album uit. En wie de tracks van “PunkSoulRock’nRoll” beluistert herkent direct de karakteristieke, ijzersterke stem van Vrieze die in de jaren ’90 bekend stond als één van de beste zangers van Nederland.

Over de vraag wat er in de afgelopen 17, 18 jaar is gebeurd na het opbreken van The Pilgrims is Vrieze duidelijk: ‘De muziek in mij heeft nooit stil gestaan. Ik ben hier altijd in de studio bezig met eigen muziek, maar ook met helpen van andere jonge muzikanten. Ik voel mij bevoorrecht dat ik nog steeds in dit vak zit want dit is mijn leven. Belangrijkste is dat je het leuk vindt wat je doet en dat is nu met een nieuw album en optredens ook weer zo. Ik ben een gewone nuchtere jongen uit de Zaan zonder poespas en het plezier wat ik hier uit haal is de drijfveer.’

Is de ambitie daarin anders dan pakweg 28 jaar terug toen The Pilgrims net begonnen?
‘Ach weet je, ik was toen nog een broekie en ik durfde nog niks. En omdat het vanaf het begin gelijk hard ging met de band werd dat allemaal gestuurd door managers en platenmaatschappijen. Dat het hard ging moet je ook een beetje mazzel mee hebben net als met het stemgeluid dat ik heb. Want laten we eerlijk zijn, als ik een normale doorsnee stem had gehad hadden wij het ook niet kunnen verdienen. Ik heb ook het geluk dat ik met de muziek, ook nu met al het werk in de studio, een goede boterham kan verdienen.’

Waarom dan toch die terugkeer op het podium?
‘Ik heb toen ook voor mijn gezin gekozen en nu zijn mijn dochters 17 en 19 en zeiden ze: Ja maar pap, wij hebben jou nog nooit zien optreden. Nou dan doet papa nog maar een rondje! Ik heb gekozen voor een andere route, maar de muziek is nooit stil geweest. En die eerste optredens vorig jaar klikte het ook gelijk met de rest want het is een compleet nieuwe band en andere mensen om me heen. We werken met een groep van zo’n 25 mensen en we gaan ook echt als groep op stap naar de optredens toe. Dat zorgt voor een teamverband en dat vind ik enorm belangrijk.’

En dan is er ook nieuw album: PunkSoulRock’nRoll?
Ja, een juiste afspiegeling van hoe we zijn en hoe we klinken. We klinken rauw, ongepolijst, energiek en soms breekbaar en ingetogen. Zo klinkt het op de plaat en zo zal het straks op het podium ook weer klinken.’

Over dat breekbare gesproken begin je heel sterk op het nieuwe album met de single “Hope In My Dreams.'
'Het nummer is ontstaan uit verontwaardiging omtrent de onverschilligheid van mensen bij het leed dat je voorbij ziet komen. Als ik die beelden van die vluchtelingen op boten zie voorbij komen, of boze wereldleiders en gebombardeerde steden dan laat mij dat niet koud. Dat had ik toen al en nu nog steeds. “Hope In My Dreams” is een nummer over inlevingsvermogen en ik hoop dat mensen die er naar luisteren dat ook weer een beetje meer krijgen.

Op het album staan ook drietal bekende oude nummers (Heaven, White Men, Can’t Resist) in een nieuw jasje of live gespeeld. Is dat bewust?
‘Nee, alles gebeurt impulsief. Het komt zoals het komt. Gewoon lekker die nummertjes opnemen en daar is niet van tevoren over nagedacht. "White Men" is onze grootste hit, maar blijft ook tijdloos. Als je kijkt wat er nu in de wereld gebeurt is het nog steeds van toepassing. Ik weet nog heel goed dat ik het nummer samen schreef met Persijn Joling, toen de gitarist van de band.

Wat Persijn vervolgens is overkomen had een grote impact op jou?
‘Ja, en nog steeds. Persijn was hier 3,4 x in de week en ineens valt hij neer op 41-jarige leeftijd. Hersenbloeding…een boom van een vent. En nooit meer de oude geworden. Toen raakte de zin er wel even af.’

Die zin is echter nu weer helemaal terug. Hoe was het om weer live op te treden?
‘Zenuwen krijg ik niet meer, maar de eerste keer hier in het Zaantheater gaf toch wel even wat kriebels ook met familie en bekenden in de zaal. Na twee noten was dat echter al weer weg. Live performen is voor mij ook altijd in een soort trance komen, en dan ga ik er gewoon volledig voor. Je moet het voelen en dan gaat de rest vanzelf’

En hoe kijk je uit naar het optreden in Alkmaar?
‘Geweldig, laat maar komen! Ik heb goede berichten gehoord over het nieuwe Victorie met een mooie zaal en prima geluid. Ik vind het ook waanzinnig dat Cold Turkey ons voorprogramma doet. De drummer Boris Piscaer ken ik via z’n vader al sinds het een kleine jongen was en die komt hier al jaren in de studio. En zangeres Suzan de Reus is bij ons een van de achtergrondzangeressen dus heel tof dat zij er ook bij zijn. Als we met z’n allen lekker muziek kunnen maken en het raakt de mensen ben ik allang tevreden . We gaan er iets moois van maken.’

Check voor info de website of Facebookpagina van The Pilgrims

Kijk hier voor het interview met support Cold Turkey

Kaarten voor The Pilgrims + Cold Turkey op zaterdag 23 juni zijn online verkrijgbaar via Podium Victorie:
https://www.podiumvictorie.nl/programma/the-pilgrims