ALKMAAR – Na drie jaar geduldig wachten was het tweede album van De Likt, opmerkelijk genoeg “De Derde” geheten, een daverende en zeer gevarieerde verrassing. Dat hetzelfde geldt voor de live-shows van de Rotterdamse formatie werd op Hemelvaartsdag duidelijk in Alkmaar waar de kleine zaal van Podium Victorie op z’n kop ging.

Het moge duidelijk zijn dat de electrofunk-rapsound van de Rotterdammers sterker terug is dan ooit en dat werd deze avond bewezen in een show waar de passie voor het vak van afspatte. Na de sensationele jaren 2015 en 2016 brak De Likt definitief door met hits als “Ja, dat bedoel ik’ en ‘Bloed aan de muur’ en werd men een graag geziene gast op menig festival en diverse podia. Hierin kwam een kentering toen frontman Jordy Dijkshoorn in een vechtpartij belandde en daaropvolgend met een gebroken nek in een ziekenhuisbed. In die tijd vertelde hij ‘Ik heb me echt wel zorgen gemaakt dat ik bijvoorbeeld een dwarslaesie had en dan had ik er gewoon een eind aan gemaakt. Maar ze krijgen mij er echt niet onder. Als ik dood ga gebeurt dat op een podium.’

Het volgende album en een nieuwe toer liet dus even op zich wachten, maar dat wachten werd wel dubbel en dwars beloond. Het album dat in februari uitkwam klonk als een klok. Men verraste met de eerste single ‘Alleen zij geeft licht in de duisternis’ wat lichtvoetig en zoetgevooisd klinkt, maar dat was slechts een voorbode van een zeer variabel en experimenteel album waarin ook volop gepompt wordt op de wijze zoals wij De Likt kennen.

In Victorie startte men direct met het bekende pomp- en beukwerk en dat zorgde er al snel voor dat de kleine zaal veranderde in een kolkende menigte waarin Dijkshoorn letterlijk en figuurlijk op handen wordt gedragen. Dat doet hij zelf ook met zijn medemuzikanten die in grote mate verantwoordelijk zijn voor de futuristische funkachtige beats waarmee hij ondersteund wordt. De zwarte parel Giorgi Kuiper en de professor John van Beek geven blijk van hun muzikale kunnen met pompende dansbare beats en dat het vloeien Jordy wel is toevertrouwd blijkt maar weer op deze avond. Met de hits van het eerste album en al het nieuwe werk volgt er een welkome afwisseling die door het enthousiaste publiek gretig wordt opgezogen. Het gedicht “Slavink” waarbij hij zich voor de zoveelste keer in de armen van het publiek stort is een welkome afwisseling tussen de stampende beats en toont tevens het talent van De Likt, want muzikant, danser, rapper en poëet ineen is namelijk niet voor iedereen weggelegd.

Ook de rol van zanger Afronaut die een aantal nummers meedoet is glansrijk. Met een zachte uitstraling en een zuivere stem is “Kingston Town” bijvoorbeeld een van de vele hoogtepunten van deze show. Over het ongeluk dat Dijkshoorn toen kreeg maakt hij geen woord meer vuil al wordt “Breek je Nek” natuurlijk nog wel ten gehore gebracht. Met “Mevr. Bajovic” denkt hij op een kostelijke manier terug aan zijn middelbare schooltijd en als de eerste tonen van ‘Ja dat bedoel ik” klinken gaat de massa helemaal los en hetzelfde gebeurt bij “Rotterdam”. Het optreden duurt totaal een uur maar dat is wel een uur vol passie en beleving. Voor ons lijdt het dan ook geen twijfel dat De Likt zowel op festivals als podia wel eens de live-sensatie van deze zomer kan worden voor zover ze dat al niet zijn.